25
05
سیر تکامل نمای کرتین وال
کرتین وال متعلق به گروه سیستم‌های نمای سبک ساختمانی است که به عنوان یک نمای
بسیار شفاف، چندمنظوره و اغلب کم هزینه‌تر از سایر سیستم‌های مشابه خود، شناخته می‌شود. با توجه به اینکه نمای ساختمان سهم قابل توجهی از هزینه ساختمان را شامل می‌شود، بنابراین انتخاب صحیح روش و متریال مورد استفاده برای اجرای آن از اهمیت بسیاری
برخوردار است.
تاریخچه
در آغاز قرن نوزدهم، تغییر تدریجی از مصالح بنایی سنتی به یک سیستم ساختاری
قاب‌بندی شده که عناصر آنها ابتدا از جنس استیل و بعداً از بتن ساخته شده بودند،
رخ داد. این امر سبب ظهور نمای شفاف و سبک وزن در عرصه ساختمان‌سازی شد. نماهای
سازه‌ای قاب‌دار دیگر نقش سازه‌ای نداشتند و صرفا برای تحمل کردن وزن خود طراحی می‌شدند. بیان این موضوع دشوار است که چه کسی برای اولین بار این نوع نماها را تصور
می‌کرد. اعتقاد بر این است که اولین کرتین وال به شکل امروزی آن توسط معمار آلمانی
والتر گروپیوس (1969-1883) طراحی شده است که معلم مدرسه معروف هنر آلمان بود.
هنگامی که این مدرسه در سال 1926 از ویمار به دسائو نقل مکان کرد، گروپیوس پردیس
جدیدی از یک طراحی ساده، کاربردی و مدرن را طراحی کرد. همچنین به عنوان اولین
نمونه در ایالات متحده، می‌توان به ساختمان شرکت پوشاک بولی در شهر کانزاس که توسط
لوئیس اس. کورتیس طراحی شده است اشاره کرد. این ساختمان هنوز در حال استفاده است و
در لیست ثبت ملی مکان‌های مهم تاریخی ایالات متحده قرار دارد.
سیر تکامل کرتین وال
توسعه نمای کرتین وال را می‌توان در سه دوره تقسیم کرد:
نسل اول مربوط به اوایل دهه هفتاد قرن بیستم است و آنها با یک طرح ساده مشخص می‌شوند که پروفایل‌های آن از آلومینیوم ساخته می‌شدند. قطعات در محل پروژه به یکدیگر الحاق و سپس در
نمای ساختمان نصب می‌شدند - این سیستم که به استیک معروف است از پروفیل‌های افقی و
عمودی تشکیل می‌شود. نسل دوم کرتین وال (1990-1980) در واقع همان سیستم استیک است
که ضوابط و اصول طراحی مدونی برای محافظت و ایمنی ساکنین در نظر گرفته شد. آن‌هایی
که پس از سال 1990 ایجاد شده‌اند، نسل سوم کرتین وال نامیده می‌شوند. این دسته شامل
واحد های از پیش ساخته هستند که قاب‌بندی آنها آلومینیومی یا از جنس استیل ضدزنگ
می‌باشد. عایق‌کاری در این روش بسیار دقیق انجام می‌گیرد.
ساختار کرتین وال
نمای کرتین وال از عناصر عمودی (mullion) و افقی (transom) که بیشتر آنها از جنس آلومینیوم،
فولاد یا چوب ساخته شده‌اند و عناصر پرکننده میانی، که از اغلب از جنس شیشه
هستند، ساخته می‌شود. اتصال کرتین وال به وسیله صفحاتی به سازه اصلی صورت می‌گیرد
تا در درجه اول بتوانند در برابر نیروی باد و در مراحل بعد، در برابر نیروهای جانبی
و لرزه‌ای مقاومت داشته باشند. با توجه به
آنچه گفته شد، توجه به عملكردهای دمایی در مورد اينگونه نماها بسیار اهمیت دارد.
استفاده از آلومینیوم در قاب‌بندی آنها که ضريب انبساط حرارتي آن سه برابر بيشتر
از فولاد است، پاسخ مناسبی به این موضوع می‌باشد.
مزیت‌های این سیستم
عملکرد زیبایی‌شناسی ساخت و ساز، بازده انرژی بالا، یکپارچگی نمای ساختمان از
زاویه‌های مختلف، تنوع در رنگ و شکل فریم و پرکننده، تغییر رنگ به هنگام تغییر زاویه
نور، جذب نور مادون قرمز به منظور کاهش اشعه خورشید و پایین آمدن دمای محیط داخلی.
معایب
آشوب بصری: استفاده زیاد از کرتین وال شیشه‌ای در مساحت‌های زیاد و در نقاط
کانونی شهری باعث آلودگی جدی بصری خواهد شد.
ایمنی: در مواردی چون انفجار و شرایط محیطی خاص مثل سرمای شدید، شکستگی شیشه
رخ خواهد داد.
حریق: کرتین وال شیشه‌ای نمی‌سوزد اما ممکن است ذوب یا نرم شود.
: