چه سیستم های سایه خارجی همان لوور موجود است؟

. چه سیستم های سایه خارجی  همان لوور موجود است؟
طیف گسترده‌ای از سیستم‌های سایه‌انداز خارجی لوور موجود است، اما می‌توان آنها را به سه دسته کلی از سیستم‌ها تقسیم کرد:
لوور ixede;
لوور قابل تنظیم؛ و جمع شدنی
سیستم‌های[leech=http://] لوور ثابت شامل آفتاب‌گیرهای پیش‌آمده‌ای هستند که عموماً در سر شیشه‌ها نصب می‌شوند (یعنی سیستم‌های بریز-سولیل)، و همچنین لوورهای عمودی  یا افقی ثابت نصب شده در جلوی شیشه‌ها. این سیستم‌ها به گونه‌ای طراحی شده‌اند که همیشه در جای خود باقی بمانند و باید بتوانند در هر شرایط جوی از جمله باد، یخ و برف مقاومت کنند. عملکرد سایه‌زنی بسته به پیش‌بینی سیستم و نمایه لوور انتخاب‌شده، و همچنین زاویه لوورها و فاصله بین آنها متفاوت است. این موارد باید در طول فرآیند طراحی ارزیابی شوند تا اطمینان حاصل شود که سیستم سایه کافی را در دوره هایی که بهره خورشیدی مشکل است فراهم می کند. سیستم‌های Brise-Soleil فقط به زوایای بالای خورشید می‌پردازند و در نتیجه، معمولاً فقط در ارتفاعات جنوب یا نزدیک به جنوب مؤثر خواهند بود. آنها همچنین فقط در طول تابستان سایه ایجاد می کنند. در طول ماه‌های زمستان، زوایای کم نور خورشید به این معنی است که این سیستم‌ها سایه کمی یا بدون سایه ایجاد می‌کنند.  
اثربخشی لوورهای افقی یا عمودی ثابت به اندازه، زاویه و فاصله لوور بستگی دارد. این سیستم‌ها معمولاً فقط زوایای بالاتر خورشید را سایه می‌اندازند تا بتوان دید به بیرون را دید و در ارتفاعات رو به جنوب مؤثرتر است. آنها را می توان در ارتفاعات شرقی و غربی نصب کرد، اما معمولاً در اوایل صبح یا اواخر بعد از ظهر از سرنشینان در برابر آفتاب کم محافظت نمی کند.
 
 
سیستم‌های لوور قابل تنظیم عمودی و افقی را می‌توان موتوردار کرد، به‌ویژه اگر به یک سیستم کنترل خودکار متصل باشند، زوایای لوور را برای ایجاد سایه‌های پاسخگوتر تنظیم می‌کنند. سیستم‌ها جمع نمی‌شوند - همیشه جلوی شیشه باقی می‌مانند - اما می‌توانند بین موقعیت‌های کاملاً باز و بسته حرکت کنند.
 
روش کنترل می تواند از عملکرد سوئیچ، جایی که سرنشینان سیستم را بر اساس نیاز خود کار می کنند، تا یک سیستم کاملاً خودکار که به شرایط خورشید پاسخ می دهد و زاویه لوور را برای جلوگیری از نفوذ مستقیم خورشید تنظیم می کند. سیستم ها به طور کلی مستقل از سیستم های روشنایی داخلی کنترل می شوند. در حالت ایده آل، سطوح به طور خودکار برای تکمیل نور طبیعی روز در صورت نیاز تنظیم می شوند. از آنجایی که سیستم ها فقط گاه به گاه و فقط برای چند ثانیه برای تنظیم زاویه لوور کار می کنند، مصرف انرژی قابل توجهی نیست، به ویژه در مقایسه با صرفه جویی که می توان از طریق کاهش نیازهای HVAC به دست آورد.

به طور کلی، سیستم بیرونی بهتر از سیستم داخلی است زیرا مانع از رسیدن بخش زیادی از انرژی خورشید به شیشه و ورود آن به ساختمان می شود. اگر انرژی خورشیدی وارد ساختمان نشود، لازم نیست با آن مقابله شود.
انرژی خورشید موج کوتاه است و گرمای کمی را حمل می کند. گرما تنها زمانی تولید می شود که انرژی خورشیدی توسط یک سطح جذب شود (مثلاً فرش، مبلمان، لباس یا پوست) و سپس به عنوان انرژی امواج مادون قرمز (IR) طولانی تابش می شود.
یک سیستم سایه داخلی می تواند:
اجازه دهید انرژی خورشیدی از آن عبور کند؛
جذب انرژی خورشیدی؛ و
انرژی خورشیدی را از طریق شیشه بازتاب می دهد.
انرژی خورشیدی منعکس شده مشکلی نیست - موج کوتاه باقی می ماند و هیچ افزایش گرمایی ایجاد نمی کند. انرژی منتقل شده توسط سطوح موجود در ساختمان جذب شده و به صورت گرما تابش می شود. انرژی جذب شده توسط سیستم سایه‌اندازی سپس به صورت گرما تابش می‌شود و بیشتر این گرما در داخل ساختمان به دام می‌افتد، به خصوص اگر از شیشه‌های با تابش کم (کم e) استفاده شود.
 
یک سیستم بیرونی از نظر انتقال، جذب و انعکاس انرژی خورشیدی شبیه به سیستم داخلی است. با این حال، هر چیزی که توسط سیستم سایه جذب می شود، به صورت گرما در نمای بیرونی ساختمان تابش می شود. از آنجایی که شیشه نسبت به انرژی امواج بلند شفاف نیست، مقدار کمی از این گرمای تابشی به داخل ساختمان وارد می شود. بر این اساس، یک سیستم بیرونی یکی از دو منبع افزایش گرما را حذف می‌کند و در نتیجه کاهش بسیار بیشتری در بهره خورشیدی در داخل ساختمان ایجاد می‌کند.
داده های عملکرد به راحتی برای پارچه های سایه دار در دسترس است. یک پارچه پرطرفدار با رنگ خاکستری-سفید و نوع خاصی از لعاب را در نظر بگیرید (مثلاً واحد کم e، پر شده با آرگون، واحد دو جداره)، مقدار 'g' 0.13 است زمانی که پارچه در قسمت بیرونی نصب می شود، اما افزایش می یابد تا به 0.43 هنگام نصب در داخل. مقدار "g" مجموع انتقال مستقیم و ثانویه خورشیدی به ساختمان است. انتقال ثانویه شامل مقدار تابش خورشیدی است که توسط ترکیب شیشه و سیستم سایه‌انداز جذب می‌شود که سپس به داخل ساختمان منتقل یا تابش می‌شود. در آمریکای شمالی، مقدار "g" به عنوان ضریب افزایش حرارت خورشیدی (SHGC) نیز شناخته می شود.
 
حتی با پارچه سفید که بالاترین سطح بازتاب را دارد، مقایسه برای نصب بیرونی 0.16 در مقایسه با 0.36 برای داخلی است.
 
بنابراین این پیام ساده است - برای موثرترین کنترل خورشیدی، سیستم سایه بان باید، تا جایی که ممکن است، در قسمت بیرونی نصب شود. شرایطی وجود دارد که این عملی نیست - برای مثال، ساختمان های بلند با 25 طبقه یا بیشتر. در این موارد، استفاده از سیستم سایه‌اندازی در داخل یک نمای دوگانه تهویه‌شده یک رویکرد بالقوه است، اگرچه سایه‌زنی تنها یکی از بسیاری از عوامل تأثیرگذار در هنگام پیگیری این نوع ساخت نما است.
 
مزیت اصلی یک سیستم سایه انداز بیرونی کاهش نیازهای HVAC است. همانطور که قبلاً در این مقاله بحث شد، سایه بیرونی بخش بزرگی از بهره خورشیدی را قبل از اینکه از شیشه‌ها وارد ساختمان شود، مسدود می‌کند. اگر بهره خورشیدی کمتری وجود داشته باشد، می توان اندازه سیستم HVAC را کاهش داد. این باعث صرفه جویی در هزینه سرمایه اولیه می شود - که می تواند به طور کامل یا جزئی هزینه سیستم سایه را جبران کند - و همچنین هزینه های جاری جاری. مؤثرترین سیستم‌های سایه‌انداز، مانند پرده‌های بیرونی، می‌توانند بیش از 90 درصد از بهره خورشیدی را مسدود کنند و تأثیر قابل‌توجهی بر کاهش نیازهای HVAC دارند.
 
با این حال، برخی از ساختمان‌ها باید در تابستان خنک شوند، در حالی که در زمستان نیز نیاز به گرمایش دارند. اگر از سیستم سایه‌انداز بیرونی جمع‌شونده استفاده شود، می‌توان آن را در ماه‌های زمستان خاموش کرد و به انرژی خورشیدی اجازه ورود به ساختمان را داد و عنصر گرمایش رایگان را فراهم کرد. در طول آن ماه‌ها، مشکلات کنترل نور و تابش نور با سیستم سایه‌انداز داخلی مانند سایه‌بان غلتکی برطرف می‌شد.
 
مزیت دیگر نور طبیعی روز است. سیستم های سایه بیرونی می توانند به بهینه سازی استفاده از نور پراکنده روز برای روشن کردن فضای داخلی کمک کنند و نیاز به نور مصنوعی را کاهش دهند. بیش از 30 درصد از هزینه های انرژی یک ساختمان اداری مربوط به روشنایی مصنوعی است، بنابراین اگر بتوان نیازهای روشنایی را کاهش داد، صرفه جویی قابل توجهی حاصل می شود.
 
 

 

ساختمان جدید، زیرا مسائل یکپارچه سازی را می توان بررسی کرد و جزئیات اتصال را در مرحله طراحی توسعه داد. سیستم‌های لوور خارجی ثابت می‌توانند بارهای قابل توجهی را بر نما وارد کنند و اگر به دیوار پرده متصل شوند، ممکن است ملون‌ها برای حمایت از آن‌ها تقویت شوند. حتی با سیستم‌های سبک‌تر و جمع‌شونده‌تر، مانند پرده‌های ونیز، مفید است که بتوان در مرحله طراحی درباره اتصالات با پیمانکار کرتین وال صحبت کرد تا بتوان براکت‌ها را مشخص کرد تا از مشکلاتی مانند پل سرد جلوگیری شود.
 
با این حال، امکان اعمال سایه انداز خارجی برای ساختمان های موجود وجود دارد. در حالی که طراحی اولیه ساختمان دارای سایه بیرونی پیش بینی نشده است، عناصر ساختاری را می توان در صورت لزوم گنجانید تا امکان نصب بر روی نمای موجود را فراهم کند. سازه، به جای نما، بارهای اعمال شده (مانند باد، یخ، برف) و همچنین وزن خود سیستم را در خود جای می دهد.
 
اگر قرار است از یک سیستم عملیاتی با یک ساختمان موجود استفاده شود، باید به الزامات الکتریکی نگاه کرد و تعیین کرد که چگونه مجرا و کابل‌های الکتریکی می‌توانند از نما نفوذ کنند تا امکان اتصال به پرده‌ها یا سایه‌بان‌ها ایجاد شود.