23
01
نصب نمای کرتین وال
نمای کرتین به عنوان محفظه‌ای تشکیل شده است که توسط یک سازه کمکی واقع در مقابل سازه ساختمان که عناصر محفظه سبک بر روی آن نصب شده، تشکیل شده است.
سازه:
ساختار اصلی دارای پایه‌های ثابت کننده‌ای است که برای انجام لنگر انداختن ساختار کمکی لازم ارائه شده است.
نمای کرتین وال باید از عناصر تشکیل شده باشد که عایق بودن آن را از هر لحاظ تضمین می‌کند (حرارتی ، صوتی و ...) ، اگرچه این عملکرد را می‌توان با نمای سنتی نیز انجام داد.
در ساختار کمکی و در عناصر بسته، باید یک سیستم تخلیه آب در حالت احتمالی چگالش ارائه شود. بنابراین، عناصر قائم ساختار کمکی باید دارای یک سیستم شکست حرارتی باشد.
در حالی که اسلب‌های ساختار اولیه در حال اجرا هستند، پایه‌های ساختار آلومینیوم را جاسازی می‌کند و اطمینان حاصل می‌شود که آنها کاملاً صاف و تراز هستند.
قبل از قرار دادن شیشه، بررسی می‌شود كه پروفیل‌ها كاملاً تمیز بوده و ابعاد صفحه و شیشه با آنچه در برنامه‌های پروژه مشخص شده مطابقت دارد.
ابتدا باید وضعیت لبه‌های دال و ستون‌ها با اندازه‌گیری و سطح نوار، از محورهای کار تأیید شود.
ترازها و شاقول ها تأیید می‌شوند.
هنگام تعمیر طبقه اول شبکه نمای کرتین وال باز می‌شود.
قبل از قرار دادن ساختار خود پشتیبان، باید بررسی شود که حداکثر ناهمواری پایه های ثابت کمتر از 25 میلی متر است.
محورهای مدولاسیون را در لبه پایین دال علامت‌گذاری می‌کنند و آنها را با استفاده از لیدها از کف به کف دیگر می‌برند.
نمای کرتین وال با شبکه آلومینیومی خود پشتیبان کار می‌کند که در آن پنل‌ها، شیشه ها، عناصر قابل باز شدن و درها قرار دارند.
پست‌های عمودی به ساختار اولیه کار ثابت می‌شوند و بر اعضای عرضی افقی تسلط دارند.
مونتاژ به صورت افقی انجام می‌شود.
اولین براکت به صورت ایستاده (در طبقه اول) نیز در قسمت پایینی خود دارای یک تکیه‌گاه است بدون اینکه تکیه گاه ثابت باشد، به شما اجازه می‌دهد هرگونه انبساط را جذب کند. در حقیقت در نمای کرتین وال اولین براکت در طبقه اول به صورت تکیه گاه غلطکی اجرا می‌شود که از شکم دادن کرتین وال در اثر نیروی انبساط جلوگیری کند.
برای تعریف سطح و رو به کار، قائم شروع کننده به مسیر پیچ می‌شوند. در انتهای بالایی بوش به هم پیوسته تا با پایه بالایی متصل شود. به طور همزمان میلگردها از طریق براکت‌های اتصال با پیچ‌های مناسب قرار می‌گیرند که شبکه را تشکیل می‌دهد.
برای دستیابی به مدولاسیون، لوله‌کشی و تسطیح، تنظیم در + - 20 میلی متر در جهت سه محور مختصات انجام می‌شود. نوک تکیه‌گاه‌های سه‌بعدی به صفحات ثابت کننده واقع در کف‌ها.
این کارها در تمام سطح کرتین وال تکرار می‌شوند و پس از آن بررسی‌هایی را برای تضمین فرورفتگی بدون انحراف با تحمل + - 2٪ انجام می‌دهند.
سپس ناحیه تمیز شده محافظت می‌شود تا جرقه‌های جوشکاری به آن آسیب نرساند. سپس تمام جوش‌ها خرد شده و برس زده می‌شوند و یک رنگ گالوانیزه یا روغنی روی آنها قرار می‌گیرد.
متریال پر کننده:
معمولا از دو نوع پر کردن در نمای کرتین وال استفاده می‌شود: مناطق کور و مناطق دید.
- مناطق کور تشکیل شده توسط یک صفحه عایق و یک شیشه یکپارچه
در این حالت، پانل‌ها به مرکزیت از خارج ساختمان قرار می‌گیرند. این کار با قرار دادن مهره‌های داخلی، قرار دادن صفحه با میله‌های پشتیبانی EPDM و محکم کردن آنها با سایر مهره‌های بیرونی آغاز می‌شود. سپس سیم‌های آب‌بندی محیطی اعمال می‌شوند. درزگیر در دمای بالاتر از 0 درجه سانتیگراد قرار می‌گیرد، قبل از نصب آن بررسی می‌شود که هیچ گونه چربی، اکسید ، رطوبت یا گرد و غبار وجود ندارد.
پانل کامل با استفاده از بوشهای تحت فشار و زاویه های پیچ شده، به صورت ایستاده به هم متصل می‌شود و اتصال را با پروفیل های افقی پانل مطابقت می‌دهد.
قبل از نصب صفحه شیشه یکپارچه، مهره‌های دیگری که با بست هوای EPDM تهیه شده‌اند در سوراخ‌های تخلیه (در گل میخ ها و تیرهای میله ای) قرار می‌گیرند.
سپس شیشه در حفره قرار می‌گیرد و به خوبی با مهر و موم فشار برخورد می‌کند و با دو لاستیک EPDM یا سیلیکون پلیمری با عرض 65 º یا 70 درجه عرض برابر ضخامت شیشه، با طول کمتر از 50 میلی متر ثابت می‌شود و به L / 10 انتهای سمت پایین (L: طول همان).
با بسته شدن شکاف‌ها، آنها با منگنه‌های موقت برطرف می‌شوند. انضباط نهایی با قرار دادن منگنه‌ها و پل حرارتی با پیچ‌های پیچشی در سر ایستاده‌ها و میله‌های عرضی انجام می‌شود. گیره‌ها و پل‌ها برای دستیابی به همان فشار بین قسمت خارجی و پایین تخلیه ساخته شده‌اند، بنابراین از ورود هوا یا نشت جلوگیری می‌شود (اثر ونتوری).
سپس قبل از قرار دادن درپوش‌های محکم و از بین بردن برچسب‌های کارخانه چسبیده به قسمت بیرونی، آنها را مهر و موم می‌کنیم. مناطق دید با تشکیل دو جداره (عایق) حجم عایق در شکاف بین شبکه مولیون و میله‌های عرضی قرار می‌گیرد و در اطراف کل محیط تماس برقرار می‌شود، زیرا قبلاً هوا را بر روی آنها قرار داده بود. سپس مرکز دهی به وسیله شیشه ها به همان روش شیشه های یکپارچه انجام می‌شود.
فرآیند نصب، ثابت کردن با گره‌ها، خنک کننده هوا و آب‌بندی، به همان روش شیشه های یکپارچه انجام می شود.
اتمام و عایق‌بندی بین طبقات
برای پایان دادن به عملیات نصب نمای کرتین وال با دال ها، در قسمت تحتانی با استفاده از قالب‌هایی که پشم سنگی را که فضای بین جلوی دال و کرتین وال را پر می‌کند، حاصل می‌شود. این اجازه می‌دهد تا یک عایق حرارتی و صوتی خوب باشد و در صورت آتش‌سوزی، گسترش احتمالی شعله های آتش جلوگیری می‌کند.
در قسمت فوقانی، پایان کار با ورق فلزی پوشانده می‌شود که نه تنها براکت ها، تکیه گاه ها، کمربندی ها، دستک ها، لامل ها و ... را می‌پوشاند بلکه به عنوان تکیه گاه برای جرم تسطیح کننده که سطح کف را تشکیل می‌دهند عمل می‌کنند و همچنین به Finishing نهایی کمک می‌کنند.
جنبه هایی که برای نصب نمای شیشه ای کرتین وال و فریم لس باید در نظر گرفت:
از ایجاد هرگونه برش در محل باید خودداری شود تا باعث ایجاد بقایای فلزی شود که ممکن است هنگام جاسازی شیشه توسط این تکه ها شیشه دچار شکست نشود.
برای جلوگیری از خراش و بریدگی باید در تمام مراحل نصب از لایه لاکی مراقبت شود.
ذخیره سازی در محل در زمینی محکم و مسطح در موقعیت عمودی انجام می‌شود. تکیه گاه عمودی و تکیه گاه داخلی باید از یک ماده غیر سخت ساخته شود. سعی کنید ضخامت انباشته از 50 سانتی متر بیشتر نشود.
هنگام چیدن شیشه های عایق، آنها با ورق های چوب پنبه یا مقوا از یکدیگر جدا می‌شوند که امکان تهویه بین آنها را فراهم می‌کند.
مراقب باشید که در مکان‌های آفتابی ذخیره نشود زیرا ممکن است شکستگی ناشی از جذب گرما رخ دهد.
مراقب باشید که آب بین شیشه ها جمع نشود تا از تخریب رنگ و سطح جلوگیری شود. در صورت وجود سطوح مه آلود، آنها را برداشته و به درستی خشک کنید.
قبل از اتمام قرار دادن شیشه ها، برچسب های شیشه را بردارید. ملات، گچ یا خاک را از شیشه پاک کنید در حالی که آنها هنوز مرطوب هستند تا از تخریب سطح جلوگیری شود.
شیشه ها را با مواد قلیایی علامت گذاری نکنید که از نظر شیمیایی به آنها حمله کنند.
در حین اجرای نمای کرتین وال، کنترل های زیر انجام می شود:
بررسی صفحات نما.
لنگرهای سه بعدی را بررسی کنید.
گل میخ ها و اعضای متقاطع را بررسی کنید.
جوشهای براکت ها ، کمربندی ها و دستک ها را بررسی کنید.
مهر و موم های عایق را بررسی کنید.
قرار دادن ششه ها.
اتصال دهنده های نهایی مانند کپ، چسب سیلیکون ( در نمای شیشه ای فریم لس) ، لوور و ... را بررسی کنید.
اتمام بالا و پایین کار.
کنترل مواد مورد استفاده انجام خواهد شد.
تحمل پروفیل های آلومینیوم.
1. تحمل مجاز در ضخامت دیواره پروفیل های توخالی.
برای d کمتر از یا برابر با 250 ، + - حداکثر 2.3 میلی متر تا + - حداقل 0.38 میلی متر
برای d کمتر از یا برابر با 600 ، + - حداکثر 2.3 میلی متر تا + - حداقل 0.65 میلی متر
2. تحمل در طول های ثابت.
برای 250 <Ø <600 میلی متر (قطر دایره محدود) طول اسمی 2000 <I <25000 میلی متر
tol: + 8/0 میلی متر تا +40/0 میلی متر
3. تحمل تختی.
برای 50 <تا <600 میلی متر.
در بخشهای باز ، تحمل: 0.20 تا 2.4 میلی متر.
در بخش های توخالی ، تحمل: 0.30 تا 3.6 میلی متر.
4. حداکثر تحمل چرخش.
برای 12.5 <600 <600 میلی متر. (قطر دایره محدود)
tol: 0.010 تا 0.140 mm / mm عرض
5. تحمل زاویه.
برای 1.6 <ساعت <5 ،
tol: از 2 به 1
: